Drukheid heerst!

Lieve allemaal!

Wat fijn om jullie berichtjes te lezen, we're so glad!
De afgelopen dagen zijn we behoorlijk aan het inburgeren in Penang, en hebben we al veel mogen zien en mogen doen.
De eerste dagen hebben we het OV uitgeprobeerd, en was het allereerst een ramp! Bussen reden de verkeerde kant op (voor ons gevoel dan), en je moet gepast betalen, want onze OV-chipkaart doet het hier blijkbaar niet... Verder mag je door de bus roepen wanneer je eruit wil, en weet de buschauffeur ALLE straatjes en steegjes in George Town en omgeving te vinden zonder een tomtom te gebruiken. Hier kunnen Nederlanders nog veel van leren!
We hebben ook al de toerist uitgehangen: Penang Hill is bezocht, Fort Corn Wallis is bekeken, een rondleiding door een boeddhistische tempel gekregen van een monnik die daar woont, en we zijn inmiddels wat bekender met de eetgelegenheden hier. Iedereen eet buitenshuis en eet drie of vier keer per dag, en vaak samen met iemand. Er wordt nauwelijks thuis gekookt, omdat het op straat gezellig, goedkoop en sociaal is om daar te eten.
We hebben ook ontdekt waar het hoofdkantoor van YWAM Penang zit, en dit is op loopafstand van ons guesthouse. Ook het Kawam Centre is vlakbij, en daar zijn we afgelopen woensdag wezen helpen.
Vanaf 10 uur 's ochtends komen daklozen binnen om te ontbijten, om eventueel een bijbelstudie te volgen en om te lunchen en te rusten. Bij het ontbijt komen er ongeveer 50 mensen, maar met de lunch zit de ruimte vol met 100 mensen en wordt er heerlijk (en enorm snel) gegeten en gedronken. Komende week gaan we nog een aantal dagen helpen in het Kawan Centre en zullen we waarschijnlijk mee helpen koken en gesprekken aangaan met de mensen die er komen. Het is sowieso bijzonder om met de mensen te praten, en om hun levensverhaal te horen. Dakloos zijn is illegaal in Maleisië, en eigenlijk is dat te gek voor woorden... maar Kawam Centre komt deze mensen tegemoet in hun behoeften! Kawam is het Maleise woord voor vriend trouwens ;)
We hebben inmiddels ook een Street Outreach meegemaakt. 's Avonds gingen we in verschillende teams de straat op in George Town om voor daklozen te bidden, ze te bemoedigen en ze te vertellen over Jezus. Soms is de taal nog een drempel, maar kun je je redelijk verstaanbaar maken in het Engels. Het is heftig om te zien hoe sommige mensen erbij lopen, maar aan de andere kant stralen zij een enorme vreugde uit wanneer er iemand naar ze omkijkt, en staan sommige mensen er ook echt voor open om gebed te ontvangen! Heel bijzonder!
In Maleisië is ook veel mensenhandel en een grote sexindustrie. Meisjes uit Cambodja, Thailand en Indonesië worden geronseld om in Maleisië een "mooie baan" te krijgen, maar eindigen in de prostitie of worden hulp in de huishouding, waarbij ze zeer slecht behandeld worden. Denk maar aan seksueel misbruik, emotionele mishandeling en fysieke mishandeling. Ed heeft ons veel verteld over hoe het hier allemaal gaat, en we zijn hier erg van geschrokken, want je merkt hier niets van op straat. 's Avonds zie je wel prostituees langs de weg staan, en zie je dat mannen anders kijken naar de vrouwen hier. Maar verder wordt alles in de doofpot gestopt en lijkt dit een probleem dat nooit echt in het licht is geweest. Volgende week, of de week hierna zullen we met Aafke op Street Outreach gaan, en zij bemoedigd vooral de prostituees, en bidt vaak met/voor ze.
Inmiddels hebben we ook een hoop mensen ontmoet, zoals Cory. Zij is de gastvrouw van ons guesthouse, en werkt bij YWAM Penang. Ze is 23 en heeft ons gisterenavond meegenomen naar een kerkdienst van IHOP (International House Of Prayer). Hier sprak Daniel Lim, de oprichter van IHOP. In Penang is er een PenHOP (Penang House Of Prayer), waar veel vrienden van Cory aan deelnemen. Het was tof om te zien hoe afhankelijk deze jongeren zijn van God, en hoe ze God betrekken in hun leven! Bijzonder om te zien wat gebed voor hun betekent, zeker als je kijkt naar een omgeving als in Penang. Er is veel geestelijke strijd, en er worden vele godsdiensten gevolgd. Er staat zelfs in je paspoort of je moslim/christen/etc bent, en er is ook een religieuze politie die dit controleert. Je geloof bepaalt dus echt je identiteit, en dan is het niet zo makkelijk om dit te veranderen, zeker niet als je christen wilt worden. Onder andere daarom is gebed heel belangrijk hier!
Vandaag hebben we al een lange dag gehad, en moesten we er om 6 uur uit om naar Butterworth te gaan. Daar gingen we naar het Life Bridge Learning Centre, waar kinderen die vluchteling zijn (vaak uit Birma, Myanmar, Thailand of Bangladesh) les krijgen. Ook deze kinderen zijn illegaal, omdat je in Maleisië geen vluchteling mag zijn. Er is dus feitelijk gezien amper een toekomst voor hen, tenzij ze enige vorm van onderwijs krijgen om te kunnen leren. We zijn erachter gekomen dat de regering een grote invloed heeft in het land, en dat sommige regels en statements heel apart zijn...
Maar in het Life Bridge Learning Centre gaan we praktisch werk doen. Er is amper visuele ondersteuning in het gebouw, dus wij gaan proberen posters en display boards te maken om vooral de Engelse taal te visualiseren. We gaan dus vooral voor de kinderen en de leraren daar werken, want de leraren hebben geen tijd om naast hun werk zulke projecten aan te pakken. Ook zullen we administratief werk gaan doen, zoals profielen maken per kind dat naar school gaat, en zullen we ons richten op het bekrachtigen van goed gedrag door middel van posters, of quotes. Onze creativiteit gaan we bij deze laten opborrelen om volgende week flink aan de bak te gaan. Het is een mooi project om te doen, en we zijn er super enthousiast over, zeker ook omdat we hierin redelijk vrij gelaten worden. Maar zoals we hebben gezien, kan de school een flinke visuele ondersteuning gebruiken!
We zijn enorm bemoedigd door de mensen die we hier al ontmoet hebben. Ze vertellen heel open hun levensverhaal, van lovestories tot serve-stories. We zijn blij dat we deze verhalen mogen horen, en die zullen jullie in Nederland vast nog wel uitgebreid horen! Of misschien wel in een volgende update, who knows ;)

Maar bij deze gaan we afsluiten! We wensen alle komende vakantiegangers (papa's en mama's en broer en zus) een hele fijne vakantie en natuurlijk denken we aan jullie! Nog steeds bedankt voor alle berichten!

Liefs en terima kasih (= dank je wel in het Maleis),

Nouk en Jo